Find Andrew – Mediacampagne en zoektocht van 6500 km. per fiets van Australische vader in Europa op zoek naar zijn ontvoerde zoontje Andrew
Gronden voor de nominatie van de Australische vader Ken Thompson en de Haagse politieman Benjamin Wondergem voor de Vaderdagtrofee m/v 2011
In de bestaande beeldvorming over internationale kinderontvoering in de Nederlandse en internationale media wordt bij het publiek de indruk gewekt, dat Islamitische vaders die de kinderen ontvoeren naar Islamitische landen, de belangrijkste daders zouden zijn van internationale kinderontvoeringen. De cijfers voor internationale kinderontvoering van ondermeer de Nederlandse Centrale Autoriteit van het ministerie van Justitie laten echter al jarenlang zien, dat dit een onjuist beeld is: Niet de ‘Islamitische vaders’ die kinderen zouden ontvoeren naar ‘Islamitische landen’ blijken de hoofddaders van internationale kinderontvoering te zijn, maar juist ‘Westerse moeders’ die de kinderen ontvoeren naar ‘Westerse landen’ (zoals Nederland) zijn de hoofddaders van internationale kinderontvoeringen. In ca. tweederde van alle gevallen van internationale kinderontvoering blijkt het te gaan om een kinderontvoering door een Westerse moeder naar een Westers land.
Als gevolg van deze onjuiste beeldvorming in de publieke opinie blijken autoriteiten ook ongemeen en onevenredig hard op te treden tegen Islamitische vaders die hun kinderen ontvoeren, terwijl tegen Westerse moeders juist een begripvolle coulante behandeling domineert, waarbij - tot groot verdriet van de vaders die hiervan het slachtoffer worden en die daarbij weinig tot geen aandacht of steun van de verantwoordelijke autoriteiten ontvangen - in de praktijk nauwelijks of niet wordt opgetreden tegen de ontvoerende moeders uit het westen.
Tegen deze algemene beeldvorming in is vader Ken Thompson er met enorm doorzettingsvermogen - waarin hij uiteindelijk daartoe gedwongen ook zijn eigen baan, middelen en toekomst in de waagschaal heeft gesteld - en een vernieuwende en gerichte communicatieaanpak toch geheel op eigen kracht en met eigen middelen in geslaagd om middels een mediacampagne succesvol aandacht te vragen voor het lot van vaders en hun door moeders ontvoerde kinderen. De internationale uitstraling via de media en het internet van de door vader ingezette communicatieaanpak bij zijn zoektocht naar zijn zoontje is daarbij werkelijk enorm geweest. Niet alleen heeft deze vader daarmee geheel op eigen kracht het lot van alle vaders van ontvoerde kinderen in de media de aandacht gegeven die dat ook verdient, zijn aanpak heeft ook voor iedereen zichtbaar gemaakt welke enorme drempels vaders nu in Westerse samenlevingen moeten overwinnen om hun ontvoerde kinderen weer terug te kunnen vinden en in hun armen te kunnen sluiten. Dat is bijzonder.
Bijzonder in deze zaak is daarbij zeker ook het - tegen de algemene beeldvorming in - professionele en ondersteunende handelen door de Nederlandse kinderbescherming, de Amsterdamse jeugdzorg en politie en het Nederlandse ministerie van Justitie geweest, dat zonder gendervoorkeur gericht is geweest op contactherstel tussen vader en zoon
Uitzonderlijk is tot slot de gastvrijheid en inzet door politieman Benjamin Wondergem geweest, die maandenlang belangeloos zijn thuis- en gezinskring heeft opengesteld, opdat vader en zoon in een huiselijke setting hun relatie opnieuw konden opbouwen. Zijn gastvrijheid, hulp en steun zijn van onschatbare waarde geweest voor vader en zoon tijdens hun verblijf tegen wil en dank in Nederland.
Om die reden worden vader Ken Thompson en politieman Benjamin Wondergem genomineerd voor de Vaderdagtrofee m/v 2011
Achtergrond en voorgeschiedenis
In april 2008 werd het toen 3,5 jarige zoontje Andrew van gescheiden vader Ken Thompson uit Australië door zijn moeder naar Europa ontvoert, nadat een gerechtspsychiater bij haar had vastgesteld dat zij aan wanen leidde. Onder meerdere namen begon moeder aan een 2,5 jaar durende zwerftocht door Europa, via ondermeer Duitsland, Oostenrijk, Engeland en uiteindelijk ook Nederland. In Nederland zou zij daarbij o.m. hulp hebben gekregen van een gepensioneerde rechter en van leden van een Afrikaanse Methodistenkerk.
Op advies van een advocaat heeft de vader onmiddelijk een verzoek tot teruggeleiding van zijn zoontje ingediend bij de Australische Centrale Autoriteit voor het Haags Internationaal Kinderontvoeringsverdrag. Probleem was echter dat niet bekend was waarheen moeder in Europa gevlogen was, omdat de vliegmaatschappij weigerde om daarover informatie te geven op grond van de privacywetgeving. Pas toen na drie weken bekend werd dat moeder en kind naar Duitsland waren gevlogen, heeft de Australische Centrale Autoriteit aan de Duitse Centrale Autoriteit een aanvraag gericht tot opsporing en teruggeleiding. Inmiddels bleken moeder en kind echter onvindbaar, omdat zij in die tussenliggende weken inmiddels naar buurlanden in de EU hadden kunnen afreizen.
Een tweede complicatie voor de zoektocht van vader naar zijn ontvoerde zoontje in Europa was het wettelijke publicatieverbod op kinderontvoeringszaken in het Australische familierecht. Vader heeft daartoe eerst een nieuwe procedure moeten starten om uiteindelijk pas 8 maanden later in december 2008 van de Australische rechter toestemming tot publicatie en publiciteit (zgn. Publication Order) te verkrijgen, die het hem eerst mogelijk maakte om met een nationale en internationale communicatiecampagne via de media en met posters gekoppeld aan de speciaal daarvoor door vader ingerichte themawebsite “Find Andrew”, de internationale zoektocht naar zijn zoontje in Europa daadwerkelijk in gang te kunnen zetten. In de periode december 2008 tot mei 2010 heeft vader daarop via tientallen interviews en artikelen in zowel Australische als Europese kranten en media aandacht gevraagd voor het terugvinden van zijn ontvoerde zoontje Andrew.
Toen dit in mei 2010 na twee jaar zoekinspanning echter nog steeds geen enkele concrete aanwijzing over de verblijfplaats van zijn zoontje had opgeleverd, heeft vader zijn managementbaan als tweede man bij een grote brandweerorganisatie in Australië opgezegd om zelf voor zijn zoektocht naar Europa af te kunnen reizen.
Op 25 mei 2010, de internationale dag voor het vermiste kind, is vader daarop vanuit Engeland met groot doorzettingsvermogen, en via de themawebsite 'Find Andrew' voor iedereen te volgen, een zoektocht
per fiets door Europa begonnen op zoek naar zijn zoontje. Een fietstocht die hem uiteindelijk
6500 kilometer kriskras door Europa en negen landen van de Europese Unie, w.o. ook Nederland, heeft gevoerd. Tijdens deze fietstocht door Europa heeft vader Ken Thompson bij vele nationale, regionale en lokale media en kranten in EU landen steeds opnieuw aandacht gevraagd voor het terugvinden van zijn ontvoerde zoontje.
Toen uiteindelijk zijn ontvoerde zoontje in september 2010, vooral door de communicatiecampagne en de fietstocht van vader en wat daarover inmiddels in de media en vooral op het internet was terug te vinden, door een attente leerkracht van een Amsterdamse basisschool in Nederland werd teruggevonden en het ontvoerde jongetje ook door de school bij de politie werd gemeld, fietste vader zelf nog steeds door Duitsland.
Bij het eerste weerzien enkele dagen later van zijn dan inmiddels 6-jarige zoon Andrew, die onder de zorg van kinderbescherming en jeugdzorg in het Jeugdcrisiscentrum van Bureau Jeugdzorg Amsterdam verbleef, was de ontstane vervreemding inmiddels zo groot dat deze zijn vader niet meteen meer bleek terug te herkennen.
Wat daarbij in de situatie van deze Australische vader en zijn zoontje in Nederland is opgevallen waren de zorgzame adviezen aan vader en de daarbij geboden professionele ondersteuning tot contactherstel tussen vader en zoon door respectievelijk de Raad voor de Kinderbescherming, het Jeugdcrisiscentrum van Bureau Jeugdzorg Amsterdam, de Amsterdamse politie en het Nederlandse ministerie van Justitie. Naast de geboden zorgzame en professionele steun bij contactherstel tussen vader en zoon, werd daarbij ook een nieuwe mediationaanpak tussen de beide ouders beproeft, die door de onverzettelijke houding van moeder helaas geen resultaat heeft gehad.
Moeder was inmiddels met hulp van Nederlandse advocaten bij de Haagse rechtbank een hele serie procedures gestart, om de teruggeleiding van Andrew met zijn vader naar zijn geboorteland Australië aan te vechten. Intussen moest vader, voor een naar zijn gevoel onzekere en onbestemde periode die uiteindelijk nog vijf maanden zou duren, zonder eigen inkomsten en middelen thuisloos en op eigen kosten in een hotelletje de uitslag van deze procedures in Nederland afwachten. Hoewel hij zijn zoon wel kon bezoeken leende zijn verblijfssituatie zich er in die omstandigheden niet voor om zijn zoon ook weer zelf te kunnen verzorgen en bij zich te hebben.
Om deze moeilijke omstandigheden te kunnen overbruggen, heeft politieman Benjamin Wondergem van Politie Haaglanden geheel belangeloos, aan vader en zoon, als voor hem relatief vreemden, enkele maanden lang zijn eigen huis en gezinskring voor tijdelijk verblijf open gesteld, om vader en zoon zo weer in de gelegenheid te stellen het proces van contactherstel en herstel van hun onderlinge relatie ook in een normale huiselijke setting verder af te kunnen ronden. Daarbij heeft Benjamin Wondergem ook onschatbaar veel advies en directe steun, zowel juridisch als persoonlijk, aan vader en zoon verleend en is hij, nadat het Amsterdamse gerechtshof uiteindelijk in januari 2011 definitief groen licht gaf voor de ‘teruggeleiding’ van Andrew naar Australië, ook met vader en zoon meegereisd tot Londen om de terugreis uit Europa naar Australië ook zonder verdere problemen te kunnen afronden.
Voor meer informatie zie de campagnewebsite ‘Find Andrew’ van Ken Thompson:
http://www.findandrew.com
Juryrapport geschreven door:
Peter Tromp, 14 juni 2011
