Zou er ooit een man zo beschimpt zijn nadat hij besloot voor zijn kinderen te kiezen? Jan Salie-geest! Watjes gedoe! Hypocriet! Bloggers en krantencommentatoren kwamen woorden tekort om hun oordeel uit te spreken over de reden die Wouter Bos aangaf voor zijn vertrek uit de politiek. Gezinnetje stichten? Meer tijd voor je vaderschap? Waar waren de tijden van de mannen van stavast gebleven die in crisisjaren rustig aan het roer bleven staan? Precies, de tijden zijn veranderd. De dagen dat een man zijn identiteit uitsluitend ontleende aan zijn kostwinnerschap liggen al lang achter ons. En, naar het oordeel van de jury, heeft het besluit van Wouter Bos deze verandering een gezicht heeft gegeven.
De meeste commentatoren gingen voorbij aan de moed die achter zijn bekendmaking school. Want, hoeveel gemakkelijker was het niet geweest om te melden dat hij het stokje over droeg aan Job Cohen en zelf een baan bij de EU, het IMF of Unilever of Shell had aanvaard? Niemand die hem hypocrisie of gebrek aan geloofwaardigheid zou verwijten: hij zou aan niemand verantwoording hoeven af te leggen over de mate waarin hij echt betrokken is bij zijn kinderen. Maar Bos had geen behoefte aan een alibi. Hij kwam dapper voor zijn keuze uit, juist in de wetenschap dat hij als watje zou worden weggezet.
De stap van Bos is voor vaders in heel Nederland een belangrijk signaal. Er gaat een evidente voorbeeldwerking vanuit. Als zelfs Wouter Bos voor zijn kinderen kan kiezen, kan ik toch zeker ook een papadag opnemen? Dat Bos zich, dankzij een riante wachtgeldregeling, ’s lands best betaalde huisman kan noemen, is voor de gewone man niet weggelegd, maar toch… het signaal is zonneklaar en we mogen aannemen dat een sociaal-democraat niet de volledige regeling zal opsouperen.
De jury meent dat vooral de indirecte betekenis van de stap van Bos van groot belang is. Met zijn keuze erkent hij immers de waarde van de rol die een vader heeft voor zijn kinderen – én de waarde die zijn kinderen voor hem vertegenwoordigen. Met zijn keuze voor het vaderschap, heeft Bos meer gezegd dan hij ooit in een speech had kunnen doen. Hij weet dat hij als politicus misschien even onvervangbaar kunnen lijken, maar dat hij als vader onmisbaar is. De erkenning van dit feit is de ware betekenis van de stap die Wouter Bos durfde te nemen. De nominatie voor de VaderdagTrofee 2010 is dan ook dik verdiend.
Namens de Jury van de Vaderdagtrofee m/v 2010,
Henk Hanssen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten